Archive of Our Own ^beta

Chapter Text

“Hello hello, magandang gabi po sa inyo!  Uh, so welcome po sa inyong first day dito sa Jollibee [REDACTED], or rather ang inyong first night shift sa branch na po ito.  Basically, dito lang po kayo na lang tumambay sa opisina, where merong mga drinks dito sa tabi at yung monitor para sa mga security cameras.  May controls din dito para sa air vents, in case biglang may mabahong amoy dito sa loob ng store or may problema sa air circulation.

“So, siguro tinatanong mo kung bakit nakasara po itong branch ng Jollibee, diba?  Usually naman, yung mga free-standing stores namin ay bukas 24/7, kada araw o linggo as compared to yung mga nasa may mga malls or major buildings or department stores.  Ay kasi naman, ito po ang aming bagong experimental facility, where tina-test namin yung mga bagong produkto at technologia sa mga kustomer.  Currently, yung bagong installation namin ay yung aming mga newly installed state-of-the-art animatronics—basically, kinuha namin yung mga classic mascots ng Jollibee, at nilagay namin sa mga electronic exoskeleton.  Para lang yan yung mga robots sa mga sci-fi pelikula!  Makagalaw sila sa restawran kahit saan at kahit kailanman, para hindi namin kailangan mag-hire ng mga tao na mag-suot kapag may mga bagong birthday party ng mga bata.  At kahit walang event, pwede sila gumalaw sa harapan ng mga regular customers, para mas lalong sumaya pa yung mga tao!

“Kaso, yung na-notice namin and yung mga iba pang tao ay pagkalampas ng midnight, biglang nagbabago yung mga galaw ng mga animatronics.  May-nagtataka kung bakit nakatambay lang sila sa isang tabi at tumitingin sa mga kustomer habang sila kumakain, and parang gumagalaw din sila habang chinacharge kapag walang nakatingin sa kanila.  Occasionally, biglang pumapasok din sila sa mga vents papunta sa security office, so medyo maraming time and effort yung kailangan namin para matanggal sila doon.  Naisip ko na medyo odd nga, kaya sinara nalang namin itong branch kada gabi; halos wala namang pupunta dito pagkalipas ng 12 AM.  Yung din namin ang aming additional request sa inyo: paki-monitor yung mga animatronics, perhaps try and see kung ano bang ginagawa nila kapag wala kami diyan.  May mga lights and sounds din yung vent system para sa navigation ng mga maintenance teams, so pwede mong i-redirect sila from the security office.  Hindi namin alam kung bakit sila ganito o anong mangyari kung makapasok sila sa opisina, so kayo ay yung aming first line of defense, so to speak.  Oh, at saka, bago ka umalis, paki-linisin mo naman rin ang sahig sa tabi ng west entrance, malapit kay Jollibee, pwede ba?  Meron yatang natabig na plato ng burger steak doon, at hindi gaanong maganda yung paglilinis ng janitor namin.

“I think yan lang naman, so good luck and good night!”

Chapter Text

“Hello, hello, magandang gabi po ulit!  Nabasa namin ang inyong after-shift report, at nag-decide namin na maglalagay kami ng mga additional measures para sa mga nangyayari diyan.  Nag-send kami ng team of engineers para ayusin yung mga robots, and bumili din kami ng mga netting para ilagay sa harapan ng mga vents; para lang silang mga oversized hair nets, so hindi sila makapasok sa opisina like parang how they nearly did last time.  It should be there by now, at pagkarating mo ay dapat nandun na rin yung maintenance team para ipa-check up yung mga animatronics at i-workout yung mga errors sa mga programming.  Sabihin mo sa amin kung anong nangyari o kung na-sort na yung problema, at i-log mo yung mga ano pang nangyayari diyan.

“Ay, may sinabi pala si Manong Jerry, yung daytime shift na guard diyan!  Apparently, medyo photosensitive pala si Popo, yung asul na mascot na may suot na French fries sa ulo.  Huwag mo siya ilawin ng flashlight mo; apparently nagagalit at medyo violente yung response niya.  Si Yum naman —alam mo naman yung hamburger na iyan, di ba?  Siya yung nakasuot ng hamburger at goggles sa ulo—opposite naman yung kailangan mong gawin; ilawin mo ng flashlight, at mabilis siyang aalis.  Oh, at paki ayos din mo naman yung fusebox sa maintenance room bago ka umalis, pwede ba?  Na-trigger yata kaninang hapon noong biglang tinamaan yung restawran ng kidlat.

“Yan lang yung kailangan mong gawin, at siguro okay na lahat bukas.”

Chapter Text

“Huh, ano kaya ang nangyari sa maintenance team namin?  Sinabi nga ng logistics department namin na nag-send na sila ng tao dyan, kaso hindi sila nag-report kung naayos ang problema.  Come to think of it, hindi pa rin sila nag-report back since… 

“Oh, anyway, magandang gabi po ulit!  Three nights ka na pala dito, at dalawa na lang bago magbigay namin yung paycheck mo.  Sinabi ng Head Manager na itaas ang sweldo mo, kasi mukhang hindi pa yata dumating yung maintenance team like yung sinabi nila.  Titingin na lang kami ulit sa camera kung meron bang nagbago sa mga animatronics; who knows, baka inayos na pala nila habang hindi tayo nakatingin.  Ewan ko, baka nagkamali sila sa address—medyo malayo na nga yung branch na ito sa center ng lungsod, so malamang naligaw at bumalik na lang sila.  Hintayin mo na lang hanggang bukas sa sunod na maintenance team, at maayos na sa wakas yung problema sa mga mekaniko.

“May sinabi din si Manong Jerry kahapon tulad sa mga animatronics—apparently, may mga face identification technology sila para ma-identify nila kung bata yung nakikita nila or magulang; kapag walang ilaw, hindi nila makita kung merong tao.  Kailangan isara yung mga ilaw sa opisina mo kapag nandoon si Jollibee o si Twirlie—yung may chocolate ice cream na ulo—para hindi sila pumasok sa opisina.  Gawin mo iyan alongside yung mga currently ginagawa mo, at okay ka lang hanggang matapos ang shift mo.

“Meron din palang sinasabi ni Jerry at yung ng mga iband tao sa lugar na nakapwesto na itong branch ng Jollibee.  Noong unang panahon, dati pala itong sacred ground ng mga shaman at yung mga followers ng folk religion bagong dumating ang mga Kastila sa [REDACTED].  According to mga nagsasabi, merong mga espiritu na mangangakot sa mga dating nakatira dito, kaya halos walang mga tirahan o istruktura sa lugar nito hanggang medyo recently.  Mukhang meron yatang superstition na unlucky at quite possibly haunted yung location natin, pero baka mga tsismis lang yata yan.  Oh well, hihintayin na lang namin na may mangyari bago tayo gumalaw—wala rin naman nangyayari sa mga bagong subdivision sa kanto, so…wala lang iyan?

“Ewan, paki tingnan yung pipes sa harapan ng store bago ka umuwi; mukhang nauubos na naman yung laman ng water tank sa likod, at kailangan ng tubig para makagawa ng mga juice at ibang drinks sa side.  Salamat!

“Bakit biglang ang baho dito?  Ano ba ang amoy iyan?  Ibukas mo nga yung bintana, Jerry—”

Chapter Text

[sighs] “Hello.  Narinig mo na ba sa balita?  

“Nahanap yung maintenance team na sinend namin diyaan.  Alam mo na ba yung nangyari sa kanila?  Patay sila lahat, at yung mga bangkay nila ay tinapon sa basura sa tabi ng store. Dumating yung mga basurero kaninang umaga shortly pagkatapos ng shift mo, at kinukuha nila yung mga basura namin nang bigla may nahulog nang naputol na kamay galing sa harapan ng takip.  Pagkabukas nila…tinadtad yung buong katawan ng mga technician—daliri, kamay, paa, ulo, ilong, tenga—teka lang, kailangang kong sumuka—”

[call abruptly cuts off; after a brief moment the message resumes]

“…diyos ko po…sino ba yung gumawa ng ganitong katerrible na gawa?  Kung yung mga animatronics ang nagpapatay…hindi, hindi sila.  Pwede ba sila yung gumawa?  Pwede ba na sila nga ay yung lumabas sa Jollibee at inatake yung mga workers namin?  Pwede ba…na baka ikaw ay—

“Hindi.  Posible, pero malamang ay meron ding ibang explanation.  Laging mayroong mas logical na explanation, di ba?  Nag-test na namin yung mga animatronics repeatedly bago namin dinala diyaan, at wala silang problema hanggang ginamit namin sa branch na iyan.  It has got to be something else!  Meron bang ibang tao na pinatay ang mga technicians habang di tayo nakatingin?  Ikaw lang yata yung nakita ng camera, pero nag-check na namin yung mga recordings at nakatambay ka lang diyan sa opisina, so in the clear ka.  Tinitingnan din ng pulis ang CCTV footage kung may iba pang sila mahanap na ebidensya, so stay tuned diyan.  Hindi ikaw, but it can’t be the animatronics, it simply can’t—diyos ko po, ano ba ang problema sa [EXPLETIVE] lungsod na ito?”

[silence; voice sighs] 

“Alam ko na anong kailangang gawin.  Pagkatapos ng shift mo, pumunta ka sa manager’s office sa second floor at ibukas mo ang safe sa likod ng desk.  Nakalagay yung passcode ko sa maliit na nota sa table.  Hanapin mo yung mukhang black box sa loob; diyan ang nakalagay ang lahat ng measurements at data na kinukuha namin galing sa mga animatronics.  Lagi niyang nakalog kung anong nangyayari sa isa't isang mascot, so makikita namin kung sila talaga yung culprit sa pagpatay ng maintenance team.  Kung wala lang, wala lang.  Kung tama ang hula ko… 

“Kung tama ang hula ko, mukhang nakakulong ka sa loob ng restawran na may limang mamatay-taong mekaniko.”

[silence]

“Mag-ingat ka diyan.” 

Chapter Text

“Kung nakikinig ka pa nito, either tangga ka or talagang kailangan mo yung paycheck.”

[mirthless laughter]  

“Chineck namin yung buong recordings, at opisyal na; yung mga animatronics ang pinatay ng mga technicians namin.  Yung footage na napanood namin… 

“Itong gabi na ito ay ang huling gabi ng store na ito; isasara na bukas ng pulis at staff ang buong store.  Igigiba ng mga construction workers ang building, kukuha kami ng pari para matanggal ang mga multo at espiritu na maaaring nasa mga premises natin, at i-cordon off namin ang buong area sa general public, in case may biglang may mangyari ulit na masama.  Isusustrunka namin ang lahat ng mga animatronics hanggang mahanap natin kung ano ang nagkamali sa aming mga mascot—kung virus, multo, or iba pa yung culprit, ewan ko, pero we will get to the bottom of this.  

“However, we need you to stay there for one last night, to make sure na walang mangyayari bago ang patak ng araw.  Hindi lang kasi sa Jollibee limited yung movement; ang tingin namin sa mga camera ay mukhang ang mga mascots natin ay lumalabas na sa store and lumalakad sa highway kapag walang nakatingin.  Kung maabot nila yung mga nearby subdivisions, ewan ko lang kung anong ginagawa nila sa mga nakatira doon; yung mga potential damages sa brand ng fast food chain kung mangyari iyan?  Irreparable.  Idodoble namin yung sweldo mo at bibigay din kami yung pamilya mo ng death insurance kung may mangyari, pero we need you for one last night.   Isang huling gabi, para hindi makatakas ang mga animatronics.  You might actually end up saving a few lives.

“Pagkatapos, pumunta ka sa maintenance room at isara mo yung lahat ng mga fuses sa store, para matigil ang movements nila.  Paggawa mo iyan, umalis ka.  Tumakbo ka.  Tumakas ka diyan at huwag ka lumingon patalikod, at huwag mo sabihin sa iba kung anong nangyari sa Jollibee na ito.  Hahanapin namin ka, at kakasuhin namin ka hanggang wala ka nang pera galing sa amin.”

[silence]

“Alam mo ba?  Noong bata pa ako, si Yum and si Jollibee ang mga paborito kong mga mascot sa Jollibee, at lagi kong humihiyaw kapag pumapasok sila sa Party Room kada selebrasyon ng kaarawan sa pamilya.  Dream ko nga na mag-work sa Jollibee, na ako ang magsuot ng mga mascot suits sa mga birthday ng mga bata; noong nag-announce na i-i-automate na sila, naging second best job yung pagkadesign at paggawa ng mga animatronics.  To think na naging mga murderer sila lahat…” 

[sighs]

“Good luck, and safe travels.  Assuming, siempre, they don’t get to you first.  But I think alam mo naman by now kung anong kailangan mong gawin, di ba?”

Chapter Text

M̷̡̝̟̝͕̟̝̪̫̻̺̳͔̯͔̺̪̣̀̐̏͊̾́͐͗̌͆̍͘͝͝ą̸̗̫͍͖͔̦͉̖̱̦̦͉͔̰̇̐͒͐̇͜͝l̵̫̼̯̟̠̣͉̣͚̳͇̤̻ả̵̛̺̪̣̯̼̯̖͋̈́̀͑͗̈́̊ṁ̸̳̿̄̈́̓̔ã̵̢̡̹̰̟͚̳̩̫̮̘͕͎̲̯͕̞̯̬̝n̵̛̫͌̊̎́̌̕͠ģ̴̡͔̠̩̟̭̦̖̐̓̈́͒͆̄͐͌́̕͝,̴̘̞͇͗͊̉͂̃̽̈̎̇̽͊̚͝͠ ̷͔̲̐̆͊͋̈́̄̎̍̒͊̔t̶͍̭̦͎̬̜͝ͅi̷̧̳͖̱̹̼̘̾̓̆͗́̂̿ͅn̷̠͈̘̯̦̰̫̈́̍̊̀̽̊̏̕a̸̧͇̣̮̯͙̩͚̲̲͐̔͊̔̾͗͋̆̎̂̑͋͘͝͝a̵͍͍̹̣̩̲̩͕̜̱̟̠͂͂̏̈́̊̍̒̿͂͗̎̒͗̏̿̾̕t̶̛͔̂͂͌͗̅̏͋̀̆̌͒̽̈́̇̎̂̌â̴͔̹̰̪̹̤̰̫̝͙͈͍͙̠̭̥̓̅̑͗̋ͅn̷̢͕̻͎̺̺͍̙̯̅̔̈́̎͌̓͊̇̃̚͜͝ơ̸̰͚͙͉͎͖̫̫̣̝̟̤͓̈̍͗̈͊̒̅͊̐͐͛͛̆ṅ̵̡̖͇̯̺͚̘̱̬̂͛̈̉̐ͅg̶̨̧̪̖̫͖̘̩̪̭͉̘̔̓̾̾̅̔̋̈́͛̿̕ ̷̧̖̘̟̙̫̩̬̪͈̝͍̜͔͉̈́̃̇̈́͊͂̔͋̈́̔̄̐͆̃͘̕̕̚͜͝͝m̷̧͓̼̹̑̈̈́͛̑̃̈́̐̚õ̷̧̰͚͈̫͉̞͉͍͓̮̖̮̓͐͛́̔̊̔ ̶̨̨̢̠̰̝͈̟̫͇̰̤̝̺̙̖̼͉̽̽͋͑̅̑͋͒̒̍̂̈̂̚͜s̶͍̥̼̠̲̽̄͊́ḁ̵̡̧̪͉̤͉̗̰͔̩̱̬̭̮͙̙̥̈́̌͂̕͝ͅ ̸͓̖͖̗̳͕̬̩̭̪͇̟̦͈̠̋̈́̐̿͂̈̑̉͒͂̀͒͘̕͜ͅş̸͈̭̝̜͔̙̝͇͊̓̇̌̚͝a̸̧͕̗̩̞̙̬̼̦̼̯̳͉͙͈̓ͅr̵̨͖̘̳̹͛ǐ̴̫̺͉̱͙̫̙̝̤̥͇̐̀̈́̕͜l̴̢͕̥͍̻͓̗̻̦͙͍͉̲̈͜͜į̴̛̛͇͕̲̞̻͊̊̐̾̉͆̾̐̾͛͌͒̏̚͠ͅͅ ̷̧̢̡̙̙͓͚̙̠̗̘͈̬̯͔̾̊̽̈́̔͐m̶̗̙̤̘͚̜̣̜̘͍͕̊̔̌̽͋̈́ͅȯ̴̢͓͓͍̲̭͚̜͔͖̙͉͉͕̝̞̙̫̠̈́̉͒̃͘̕,̴̧̯͔̗͚̼̯͂̅̃̓̓͛̇̇̒̚͠ ̵̨̧̡̢̹͉̪̭͓̘̬̤̟̦͙͙̭͂͗̐̋͋̋̏̾̏̑̃̆̄̄͐͘͝͠ͅa̷̧͔̺͖͙͎͔̓̄͑̏͌͜͜ͅn̷̢̢̦͇̬̦̜̥̱͕̳̲̭̜̯̥̦̐̈͗͌͋͜ͅơ̴̡̥̱̼̠̠͖̞͖̰͔͉̗̹̭͉̭̝̖̄̉̃͝ ̸̧̺̥̗̼̰̙̬̭̱͂̋̎́̍͠b̸̢̖̖̗͚̼̼͙̅̈́̽͗ȃ̵̯͓̬̮̟̦̗̼̜̖̮̗͖̯̂͂̿̅̊̐͘͝n̶̦͓̲̤̜̟̘͔̻̩̱̦̈́̄̿͗͆̑̈́̅͑̇̌̆̇͜ḡ̸̢̝͓̦͔̥̙̪̜̜̖̪̰̬̜̜̳̫̰͋̓̀̐̎̒̊̌̒̅̅ ̸̺̻͖̊͋̃̓̆̊̄͒̓͘͠g̴̨̢̡̧̧̼̯͈̮̭͙̝̘̫̮̱͗̂̓͆̅̿̎͋͗̃̍͌̃̃͘͝ͅͅi̷͍͕͓͉͙͆̾̃̚͜ņ̵͖̮͖̺̱͉̖̣͈̙̥͖̘̹̋̏͝ą̸̛͕̤̫̹̲̰̱̭̮̫͓͇̆̂͗͛̏͐̂́̽̆͌̚͘͘͝͝ͅg̸̨̭̒͒̍̀̕͜ă̴̛͚͇̯̘͉͈̓̀̂̏͌̏ẃ̸̧̡̨̪̲̙̗̺͋̄̌̃̈́̈́̓̈́͗̅͌ã̴̞̗̩̞͇͇̣̑̀̇̏͊̌͝͝ṁ̵̡̞̦̻̮̌͂͛̐̉͛̏̐̐̃̿̊̄͠ò̴̧̻͍͙̲͚͑̈́̚ ̵͉͎̠̮̬̞̑̈́̄̈́̑͛͌̚͜ứ̷̧̬͍̪̤͕͉̖̫̺͙̤̤͇̰̩̠̪͙̝͐̒̌̓̔͊̈́̎̎͝l̵̢̎̀͊͒̄̋͒̊͐̏̎͋̔̌̾̃̚į̷̢̗̰͇̫̙͈͕̲̟̯̠͙̞̘̙͐̃ṫ̸̢̤̰̲̪̮͍͓̬͕̣̝̟͎̻̭͔̏͆͛̃̾͂̓͊͒̒̈̾̔͆̐̕͜͝ͅ ̷͈̣̱̘̂̓̌̒͗̈́͌͑̂͋͜͠d̶̠̯̝͙̈́̃̿̋͗͂͠ĭ̵̢̧̛̬̙̰͈̖͇͓͍̅̔̉̆̄̓͌̓̓̔͘t̶̩͑̃̎͑̋͐͒̌͆͛̑̄͐͘o̴͉̠͕̥̾̓̏͌̃͑̎̏̌̉̒̃͋͗͋̚?̸̢̨̧̛̼͇͇̻̬̦̟͈͓̭̠͚̣͈̦͊͗̈͊

A̵̡̢̛̮͙̪̤͙̗̜͖̠̬͈̫͒͌̍͂̒͆̓̃̚͠͝k̴̢̧̞̗͈̹̺̦̬̻͉̳͈̙͕͈͕͊̈́͑̇̊͛̋͗̓̄̕̚̚͝͠a̸̢̢͙͖̬̮͇͔̤̣̜̹̺͎̺͎͈͗̒̄͌͑̾͊̈́̅̐͊͋̾̕͘͜͝͝l̸̻͇͎͓̫̿̀̆̈̌͝ȧ̵̺̰̯͉͔̜̤̪̦̜͒̌̾̈́͒̍̍͑̈́͆̇͑̽̏͛͆͘͘͝ ̵̬̦͔͖̝̲͙͌̽͒͊͘̕ṁ̶̡̧͔͖̪̯̮̜͓̥͎͜ͅo̶̢͉̥̹̟̬̮̯̯͙̗̖̬̜̠͙̬̞͔͐̈́̀͐̌̈́̇͛̎̓̓́́͂ ̵̨̛̙̪̪̅͛̆́̏̊̉̏̀b̴̢̛̗̘̫̬̻̩̜͓̦̩̘͇̼͚͈̳̋̊̋̊̇̃̈́̅̉̅̍̀̍̑̍͠ă̶͚̘̝̫̈̒͋͗̍̍͒̽̏̍̓͘͜ͅ ̸̡̛̪͉̞̭̭̋͂̇̈́́m̸̨̡͈͍͚͖̟̹͙̱̻̈́̍̽͐̄͂͘̕ȧ̴̢̛͖̗͙͔̤̣͙̙͙͍̹̪̲͚͍̺́̆͐̄͑̓̿̊͐̎̆̈̚͜͠ͅͅk̴̡͙̯̪̭̻͉̩̞̱̰̳̮͓͇̱͍̼͕͑̐̾̈́̿̎̎̋̐͒͝a̵̧̧̞͙͖̞̰͙̞̯̾̅̀̊͜t̸̢̠̝̖̘̳̗̱͇̰̮͍͔̲̟͇̍̃͌̄̈́͆̃͗̿͗̏̾̕ͅá̵͔̻̮̜͉͖̪̥̭̣̯̍͒͑̇̇̈͆̒̒̈́̔͆̾̅̚̚͠ͅk̷͉̗̯͓̯̺̳̲̹͈̩͓̜̳̥͇͈̆͋̑͐̆̄̌̉̆̄̌̇a̸̡͚͖̪͎̟̬̝̗̹̱̹̙̝̘̩͒̀̐s̸̟̥̝̣̝̞̭͛̌̓̔̎̂̆͛͊̑͐̒̍́̕̚̕̚ ̶̞͑̍̌̾̑̃̈́̈́̓͊̔͘̕͘͠ͅḱ̴̨̡̢̛̟̱̮̰̜͔̖̦̲̯̪͖̞̭͙̺́͒͊̔̐̉̇̓̄͑͋̌͜ą̷̢̨̡̛̰̟̥̗͎̖͚̦̣͕̖̮͔̟͇̒̿̌͐̾̇͘͜ ̴̧̯̫̤͚̱͔͇̥̗̞̼̭̩̅̏̽̌̊̓̔̄̌͝ṥ̴̢̢̧̭̭͎̟̟̬̳͉͔̣͈̮͊̕̚ͅã̶̢̛̛̛̤̥̲̥̈́̅͛̎̑̾̆̄̋̆͌̓͑̋͝͝ ̸̛̥̤̰̦̜̊̎̐͋͊̂̊̒̈́̚͠͝a̸̡̛̠̯̟̥̘͚̩̭͇͔̞̥̳̯̝̍̐m̸̡̰̫̪̜̳̦̮͓͚͕͓̞̮̐͛̒̈͂̐̈́̾̏͒͐̐̈́̆͘̕͜͝ḭ̵͓̱̹͔̏͛̿̔̓͆̀̋͌̈̊̃̚̚͘̚n̸̼̙̘̱̻͐́?̷͈̮̹̰̗̼̻̮̲͑̌̓

Ļ̸͎̗̪̼̺̱́͒̀͒͌̚͘͝i̴̡̨̧̡̩̤̮̦̝̇͑͒̂͐̋̏͆̅͋͠͝͠m̵̨̦͖̩͚͍̗̝̯̫͕̞̄̔̏̿̉̔̎͗̽́̈́̇͋͜͝͝a̶̞͇͈͒̇̿̃̚ņ̷̧̨̝͚͍̖̝̖͎̭̲͈͉͖͙͌͂̂̅̄͋̌̄̄̊̆͆̓ͅg̶̻͈̤̣̭͉̘̈̔̈̓̀ͅ ̴̥̠̝̟͚̺̣̼̘̯̼͓͔̹̻͙̍̑͌͆̓̈́̎̐̎͜͝͠ĝ̷̢̡̮̳͇̳̞͇̜̣̩̯̫̼̽͋͛̚͝ạ̴̢̨̡͔͇̩̦̮̩̩͇̘͉̫̼̇̚b̴̢̛̛̤̰͑̈́̀̎̏͂͂̄̊̿̽͋͌̀͘͝͝i̶̗͍̝͉̖̖̣̣͆͘̕ ̸̡͈̻̘̝̥̹̘̖̙̙̮͖̠̤̭̩̅̔͘ͅͅk̶̦͂̽̄̔͌̈̆͆̈́͗̂͐͗̐̃͝a̵̧̨̛̝̲̙͎̼͖͙̣̭̩̬̩̺̺̞͈̺̓̅̈́̈́͒̑̉̋͘͝ͅ ̷̨̧̛̛͔̻͎̟̣͇̯̙̀͑̇̍̈́̇̿̿̈́͋̆͌͆̊͂͜͝͝ͅn̴͇̯̪̲͍̪͓͓̙̼̞̯̒̈́͂͛̈́̓̽̕̕̕͝å̵̡͔̪͍̣͉̺̻̪̳͇̰̑̈́̂̅͌͂̾͊̓̌̃̌͘͘͠͝͠͝ͅͅk̶̝̥̭̙͓͓̤̝̲̫͙̫̫̭̪̖̥͗̀̉͛͐͊͝͠ȃ̴̡̢̛͓͍̞̠̼̰͇̼̘̳͈̻̙͕͎̋̉̓͜͜͝l̶͈̈́̆̓̓̕i̴͚̮̪̻̻̤̪̹̰̩͆͐͊̓̓̂̆̐̏̓͐̀͐̾̔̚͝ͅͅǵ̸̛̛̫̱̗͆̉͐͆̎̔͂̔͐̔̚̚t̷̛̼̻͈̍͆̀̽̄̓̽a̴̜̱̯̍ş̷̞̜̦̯̺̦̳̪̲͓́̂͒̈̔͝ͅ ̸̧̼͕͔̺̺̞͐͗͒͋͘͠s̶̢̝̗͙̗̱͓̩̪̦̝̤̬̪͚͖̤̭͎̱͐̽̐̐̀̆̅̇̏̂̅̕͝͝ã̶̧̧̫̦̺̘̝̜̲̟̝̙̓̃͛̽͆ ̵̧̡̦͈͔͖̜̲̺̘̥̝̈͂̀̉͒̾̅̈́͒͛̚͝͠m̵̨̧̛͉̠̮̠͎̮̞̮̯̰̗̫̪̩̤͍̫̄̐̓̆̓̌͛̿̕͜g̷̛̜̰̱̰͕̝̭̣̘̻̾͑̑̇̑͌͆̊̎̿̄́̆̎̋̉̚͘̕͜ă̵̫͇̩̱̜̹̭͇̱̗̮̻̯̝̈̃̍͒͋͒̋̏̋̆̓ ̶̘͓̱̲̻̞̙̍̃̄̅̾̉̇k̵̢̧̰̞̪̼͓̻̰̖̯̝̯̻̖̮̳̟̠̒̓̊̈̄͒͛̈́̄̈́̏͝ͅa̸̙̗̳̝̯̰̱͓̎̈́̌͌̓͋͋̄̚͠ṁ̷̭̦̠̋͑̍̊̉͒̓̌͂̆̎͐͗̎̒̿a̸̲̤͍͈͕̲̬̙͚͒̋͆́͂̄̓̇͋̏̂̌͊̈́̓̊͘y̸̡̢̲͙̙̰̙͎͈̭͉̟̬̾̇̅̚͝ ̶̛̙̜̞̳̘̟́̈̇̈́̒̊̏̈́̓͗̔̈́̎́͋͊̈̍ņ̵̠͓̭͔̭̳̪̹̭̬̊̃̋̀̋̚å̷̢͓͔̺̮͓̣̞̲̟̮̓͋̃̿̽͋̆͊̈́̕͝ͅm̷̡͓̹̬̟̮̪͔̥̣̓̉̃͘͝i̷̛̲̟̼̲̥̣͔̥̪͒̐̉̓̃̕ņ̶̨̬̰͇̯̝̱͎̙̼̜̜̅͋̈́̅́͐̀͋̾͒̊̈́͜,̶̡̨̱̥̲̦̭̣̗͚͓͖̘̽̑̈̑̐͌̒̀̐̃͆̌̐̂̊̾̕͠͝ͅͅ

P̷̢̧͍͖̱̠͓̺̭̼̖̪̤͂̏͐̒̆͌͐̌̃̑͂̈͌̀̄͜͝ĕ̶̛̮̙͉̞̘͇͉̯̦̐̽̍̑̾̊͂̕̕͝ŗ̵̡̨̥͕͉̱͎̱͕̀͋͑̓͐̄͊̆͋̏̑͆͗̇͘͜o̶͔̺͇̭͖͚̳̰̖͈͊́̾ͅ ̷̬̈͆͛̉̈́̑̈́͆̏n̸̢̧̨͇͍͉̝̦͕̫̠̭̲͍͙͉̫̖͎̜̏ģ̴̨͚͓͉̹̪̻̮̼̱̼͒͂͂̔͆̆̅́̏̈̐͗̾̋̈́̕̚̕͜a̵̤̠̬̼̼̹̘͍̋͒̈́̓̇͋͒̒͆̓͒̈́̐̂͗̕͝y̸͙o̴̧͉̬̠̣͖̦̟͈̩̟̒̓̽́̍̈́̂͋͛͐͋̈̾̌̊̒̒̏͂͝n̸̡̗̮̲͓̝͇̘̺̠͖͚͕̼̳̆͋͐͐̓̑͛̐̾̑̍͐̔̑̏̈͜͝ ̴͕̮͉͈͚̲͓̝͈̓̈́͗̌̑͋̽͌̔̊̋́̊̊͑̕̕͘͠͝ñ̶̼̜̖͕̜̩̘̻̲̈́̒̃̑̀͗̿̎̍̍͑͂̊͒̓͝͠a̶̛̛̦͖͖̱̼̟̝̬̭̙͓̱̪̦͛͒̑̓͊̈́̀͌̈́̏̀̀͘̕̚͝ ̴̢͙̖̺͈̘̗̞̱̾̓̋͛̅͜͝͝ͅa̷̛͙͙̱̳͔̥̲̙̲̩̖̬͇͓̿̂̅̒̐̂̈́̃̕̚͜ͅn̷̰̝͖̣̦͍̥̺̪͓̫̺̯̏̑̾́͐̽͐͗̕͘̕ǧ̴͉̲͋̐̎̕ ̶̹̫͎͈̹̠̬̑̿͋̑̒̈́̓̔̌̀̽̿͐͛͛͑i̷̢̯̤͈͈̮̻̗͒̑͜͠͝y̴̨̨͕̺̻̫͕̙̫̗͍̫͇͚̦̰̰͉͗͋̑̌̊̽̒̾̓́͜ͅo̵̡̻̻̱͇̗̙̳͎̦̅̆̄̇̋̔̒͛̉͆͆̑̅̕̕n̸̬͕̘͙̤̘̄̾̓̍̍̌͑̈́̐̊́̀g̶̝͙̻͇̼̤̬̭̮̝͕̠͇̰̣͔͍̈́̋̉̂̈́͒̈́̉̔́̐̐̕͘ ̸̢̧̛̛̽͒̍̾͐̏̈́͋̀̄̈́̈́h̶̡̳̪̣͈͇̻̘̓̈́͐̒̊͑͗́̅͂ű̴̼̟͍̰̖̫̣̥̦͕̳̩̺̘̠͖̣̈́͌̓̕ͅl̷͚̲̮̯̘͚̪̟̺͙̝̲̥͖̹͕͊̈́͐͊͌͋̏̂̂̓̉͆̍̋̍̉̋͝͝ĩ̵̢̻̭̻̠̫̖͕͒̃͊̄̿̿̌̍̅̋̏̍͌̐̐̅͑͝͝n̵̢̧̢̢̡̬͍͓̠͕̙͓̞̫͓̺̞̲̯̽̄͜͝g̸̰̺̃̏̅͋̅̈́͂̈̆͋͊̌̎͘͠͠͝͝͝ ̵̧̧̡̖͈̥̻̭̭̪̤̊͛̋͒̽͌̀̂̓̅̏͛͊̕̕͝l̸͔̺̼̑͋͌̈́͝͝a̷̬͇͇̣̽͐̅͋̈́̓͆̂̍̉̈́̑̈́͌̚͝ͅr̶̼̙͊͒̾̍̈́̒̑̔̔́̋̕̕͘͝͝ô̸̧̢̡̲̰̣̻̭̫͙̠͉̘̝̰̪̜͖̞̂̄̃̅̂̕̕̚ ̸̖͔̖̩͇̹̉͂͂̆̋͗̊͋͋̕͜s̵̡͚͚̒̄̔̔͗̃̈́̄́̓̕̚̕͠a̸͚̙̫͚̯̭̒̀͐ ̶̯͐̆k̴̡̺̬̬̬̫̻͈̳̣̖̱̒̊̈̆̂͘w̴̢͕͈̟̞̖̼̰̫̜̦͔̹̣̖͋̿̎̉̌̓͂͛̍̊̾̕̚͝ę̶̟͙̲̦̖̠͍̦̗̥͎̪́̆ņ̴͙̗̲̲̲͕̪̬͎̋̇̇̚t̵̼̝̫͗̇͛́̅͌̆͋͠ơ̸̢̯͉̺̯͖͈͖̟̔̒̂͌̇͛̄͋͊̈́̇̒̕͘͝͠ ̶̨̤̘̞̤̈́͂̈́̇̆̎͊̚̕͠n̸̤̜̮̳͙̰̠͈͈̝̯͚̻͎͇͈̘̯̎̇͝ą̶̢͔̥͚̮̦͚͕̪̱̗̤̹͇̀̅̽̓͆̉̆̂́͋̎̃͜͜ ̴̧̡̡̜̦͉̯͚̬̼̮̣͌͌̈̿͘ͅį̷̛̹̙̬͙̥͍̲̼̼̊̇̏̊̐͐̓̕͝ͅt̴͇͇̫̮̺̞̪͕̗͍͙͇̉̀͊̑̊̃̍̆̔͘͝͝͠͝o̸̧̟̲̺̬̯̺͓̣̖̙͕͚̰͍͛̅͌͗͗̏.̴̧̪̩̠̟͈̯̗̗̪̪͈͕̓͑̋͊͐͂͠͠

A̵̢̪̠̳̳̬̜̥̬͇͖̲̤̣̥̠̱̪̘͘ͅl̴̢͕̺̖̞̞͉̞̤͈̪͔̻̏͐͂̎̏͑͆̅̋̃͜ą̸̢̱͕̰̝͈̯̳̟̘̪̥̀̓̀͆̆̽̾̎̅͋̂͊̉̚͘ͅṁ̸̹̜̉͛̈́̑̎͌̈͝͝͠ ̶̨̲͙̥̬̰̝̮̯̲͒̂̋̂̍̈̄̌͂̾̇̑̎͝͝͝͝͝ͅm̶̨̡̧͓͎̥̲̞̺̖̦̈̆̂͆̌͝͝͝o̷͉͖͈͙̽͗͑͊̇́̔͋̈́͊ ̵̨͖̹͚͉̣͚̥̜̻̮̝̗͖̗̦̥̏̑̀͋̄̈̑̐̕͝ń̷̤̱̙̹̙͉̮̜̫̞͙̻͍͔͇̀̽̐̄̍̅͑͐͒͊̎̓͜͝͠a̸̢̩̝̟̻̰̗̓̊͛̇̉͛͆̚m̷͍̲̣̖͇̄͋̒́̿͠͝ä̵̡͈̖͈̠̙͇̤̰͕͇̙͕̥͓͙̬̖̣́̇̋̂̇̌͝n̸̳̩͈͉͔̹̹͎̝̬͕̦̹͆̑͌̋̀͊̑̌̓̑͋̕͝͝ ̷̡̘̰͕̞̠̻̣͎̮̫̥̤̠̼̗̲̓̌̒̅̐̎̽̓̓̉̒͋̊̅͘͝ͅy̵̢̘̩̖̜̻̹̺͉̞̺̺͌ų̴̲̻̖̞̪̘̬͍̩̝̂͒͊n̶̛̟̣̹̫̹̱͗́̂̆̔͒͊̇̏̉̅̏̌͌̓͘͝g̶̨̡͍͓̳͖̥͚͍͔̲̘̖͍̟͕̘̺͋͌͌̅̋̿̽̎̈̂͋͛́̚͠ͅ ̵̛̛̙͚̲̹̭̣̳͈̭͔̳͙̹̞̣͖̝̹̫̻̈́͐͑̄̓͆͠a̷̼̻͙̞͍͒̈̈́͠n̸̢̢̗̙̥͍̪̟̩͓̙͎̺͇̺̗̮̂̅̐̑õ̸̧͍͙̞̯̻̰͍͈̲͎̬̤̫̍̿͐̓͑̌͛͌̅̈̓͜ñ̸̻̗̥͋̓̓̈́̓͂͌̑͘͠g̸̻͇͖͕̖̯͑͑͐̃̍̌̎̉̍̾͘͝ ̶̧͕̞̲̰̮̞͙̤̞̰͚̥̙̅̏͂͐k̶͈̠̔̉̕͠ą̷̛̣͊̒̌͗̆̽̇͑̔̕͠͠ỉ̸̡͙̯̟̥͍̪͍͈͙͓ͅl̶̦̗͓͎̝̣͖̺̹̖̀͋͊̔̊͘͘͘͜ä̷̹̭̘̯̹́ͅņ̷̧̛͓̺̬̟͉̖͚͙̥̺̉̽̽̾̄͑̇͛̿̾̓̚͘͝ĝ̵̛̛̘̳̯̿̿̽̈́̎̊͐̊̿͘̚͝͠͝ą̵̡̧͍̘̮̙̩̳͈̦̲̦̺̙̪̪̌͊̓͘͘ǹ̵̛̦̗̖͈̻̬̱̭̻̣̤͍̠̱̃̿͑͐͒̐͋̂͊̔̇̿̈́͑͜͝͠ ̶̱̮͎̼̯̝̎g̴̣̹̲̖̞̩̣̝̙͈͉̿̆̄̈́̔̕a̵̡̡̛̛̟͎͇̱̭̗̰̳̼̽̑̉̾͆̑̄͂̓͜ͅw̸̨̡͖̥͕͝i̵̛̩͒͠n̶̛̤̥͉̾̑̓͐̔̈́̍̌̓̔͊͛͘͠ͅ,̴̝̰̖̯̯̹̹̗̖̳͎̼̍̋͑͆̊̋͐̓̀͜ͅͅ ̴̢͕̜̻̣̻͖͓̤̜͍̬̭͇̜̹͊́̉̓̊̅͜͜͝ḑ̴̧̛͍̺̼͎̫͕̻i̴̛̹̽̃͛̈́͌̕ ̴̦͛̃͋̿̂̅͗̽͛́̍͊͆͝͠b̸̙͔̦̓͊͂̋ă̶̡̨̠͖͉̞̭̘̰̣̤̪̠͓̩͒̃͒̅͌̋̌̏͋͘?̸̡̧̢̛͎̬͎̹͙͇̝̮̹̤̹͓̠͆ͅͅ

M̶̢̢͚̤̙̺͇͍̞͉̩̫̬̄̈́͆̊̾͠ͅą̶̨̰͓̺͎͎͕̼̲̹̹̩͆̀͊̔̏͐͒̏̚ͅm̴̗͚͉͗̈́̈́̈́̃̆̈́͋͋͑̆͂͑̉̕͘͘͠͝͝ạ̷̟̙͇͕̲̗̳̬͋͒̃̆͒̎̀̌̄͝t̴̢̛̼̪̪͍̠̤̰͆͋͒͛̎̂̌͌̏͑̽̓̍͠͝͝ͅa̶̱͖͔͇̥͚̼̯̰̥͖̻̦̬̖͚̘͌͑̓͗͗̈́̓͜͝ͅͅy̶͉̙̮̻̓̑̑̀̒͊̊̏̓͗̈͘͠͠͠ ̴̧̢͇̣̥̮̩̫̖͈̘̺̝̘̜͚̾̾̾̄͝ş̵̝͔̭̼͓̤͚͉̙̥̖͚̱͓̺̝̬̄͊̏͘͜į̵̙͉̪͕̣̳̗̀͒̊̍̓̚ļ̵̻͉͕̩̺͇̤͔͓̊͆̓̐̓͋̄͒̌̈̉͜ḁ̵̟̠͎̻̙͍̟̙̟͆ ̴̧͇̲̞͍͔͈͇̮͎͋͑̓̂̄̿̅͊̏̇̈́͌͝ͅl̶̥̟͚̭͓̓́͑̀͐͛̂͊̾̒̊̒̚͠͠a̶̡̧̨̱͎̺̫̅̾̊͐̌̌̊́̔̒̆̓̈́̕͠͝͝h̶̨͎̮̙͕̫̫̠͍̮̱̎̈͐͆̔̐̄̾̉͠ḁ̸̢̧̢̳̦̯̻̹̝̼͈̖̻̱̭̼̏̄̓̈̓̆̆̊̓̕͜t̴̳̪̖̯͓̗̝̹̥̹͆̊̾͘.̶̢̹͉̹͇̤̙͈̭̫̒̃͊̇̇͒̃̈̍͐̂͆̚͠

P̷̢̼̦͎͚͓͈͖̻̙̕͜͜ä̴̪̰̖͂̌͌̈́͋͝p̴̡̰̤͎͓͉̣͎̀́͛̎͘a̶̡͌̈́̐̿̌̅̔̌̋͛̚̚͘͝͠t̶̼̩̩̙͕̗̆͆̑͛̎͊̔ȧ̸̩̝̠̬̞̣͙̥̓͑̇͒ÿ̴̡̗̙͎̼̗̺̪̺̰̤͔́̓̒̉̑́̊͑̕͘͜͝͠i̷̧͈͆̆̈́͆̾̄̅̓͌̈́̈́̓͠n̸̡̢̳̲͍͈̗̼̫̱̭͍͇̦̲̣̏̓͐͋̚̚͝͝ͅ ̴̡̡̡̥̣͙̣͈̰̙̼̞̬̖̥̼̒̎̌̄̅̂̔͐͗̏̾̆̅̊̈́͘̕̕n̷̛̠͇͓̪͖͓̖̬͒͒͆̆͛̌̑̿̅͋̈̑̃̚ͅả̴͍̋̈͐͌̈́̽̀̉̚͠͠͝m̶͍͇̦͖͔̼̜̗͎̞͎͕̫̥̹̉̊͐̃͗̇̃̌̾̍̂̃̇̈́͘̚͝ị̷̛̪̝̳̝̟̦̙̝̣͙͈͇͕̟̙̻̂̆̑̆̇̊̾͌n̸̢̤̜̙̦̰͈̞̩̟̥͕̓̈̎̈́̎̈́͌͒͑̾̀̀͝͝͠ ̷̡̧̻̳͍͓̫̯̫̞͉͔̹̫̏̈́̿́͂̑̊͒͝s̶̹̙̏͗̇i̸̧͎̩̳̘̖̺̹̐͂͆̉͝͝ļ̶̝̖̱̲̦̼̙̘͙̘̟͎̹͈͖̊ą̷̛̛̝̜̗̻̼̟̿̊̒̊̿̒̓̇̅̀̃̈́ ̷̨̡̼͙̹͖̮̱͎͎̲̗͕̖̝͍̼̍̂̀͋̀̊̚͘l̷̡̝̻̞̖̹̝͔̦̿̑͑̕a̴̰̥̳̍̃̔͑̆̓͛̇͑̋̓̆̊͑̚̚͝ẖ̴̨̜̗͍͓̞̩͎͕̱̜̖͙͎̠͇̭̿͌̆̔̓̏͘̕͝͝ả̷̢̳̜̗͖̞̞͇͔͖͖̫͕̇̏͌̊̔͐̋̽̈́̂̏ţ̶͖̩͇̤͔̞̖̰̖͕̺̲͎̩̇̓̿̍̾̀̎̋̆̐͐̒̈́̄͌̓͆̚͝,

ą̷̻̘̣̩̯̹̠͎͚͔͔̘͂̂̿̐́̊̓͌̂͑͠͝ţ̷̢͓͚͇̪̯͚͇̲̺̹̳̭̼̋͂͑̏͌̈̎̒̓̂͊̋̊̍̔̿͐̚͝ͅ ̷̘͈̈́w̷̧̢̲̰̰̙͚̲̝͂͊̆̓͋̓͐̓̈́a̸̛̘̘̜̩̙̰̬̐̈́̏̇̿͆̈̅̃͒̏́͂͌̽̚̚l̵̨̡̯̗̝̥̙͎̙̲̲̪̞̝͎̗͇͉͖̥͐͊ả̷̳̭̕ͅn̴͖̪̣͚̥̙͍̹̥̻̬̫͛̾̎̍̐̆͒̅͑̀̆̆ͅg̶̢̧̩̳̙̍̾͊̇͑̑̚͜ ̵̨̢̧̝͙̭͚͓͕̥̙̣̳̾̾̿̌̉͂̌̉̒̇͘ͅp̴͓̠̭̙̜̎̓̒̑͋͋͑̍̈́͆͂̈́̒̍̊̕͝i̴̧̜͚̭̟͖̙̖̖̲̪͇̥̇́͌̍̽̃̃̈͌͂̏̊̆̕̕ͅp̴̡̢̛̤̰̀͒̍̊̋͜͠ͅͅͅĭ̶͕̼͉͙̞̳͖͚͍̟̱̻̪̮̉̅͐͠g̶̢͙͚̩̥̾͛̈̆̑͠͠ĭ̶̯̪̯͇̬̖͈͕̣̝̘͕̜͐͛̏̆͘͠͠l̷̼̯̖̱̥̽ͅa̵̹̱͉͖̞̣̝̹̝͉͙͚͋̈̈́̈͂̌̈̅̏͐͂̎͗͜͝ͅṅ̸̡̡̼̪̝͙͚̱͇̙̤̥͊̾̍͗͛̒͗͋̑̍͒͘ ̸̼͔͒̎s̷̡̡̛̼͖̰̭̹͙͚̑̑͋̋̑́͆̑͑̈́̏̊͒̌̚͜͝͝͠a̶̢̡̟̱͈͕̦̲̠͚̺͈̥̞̗̮̗̠͛̄͑͌͒͂̽͛̃̆̈͛̚̚̕͝ͅ ̵̡̧̛̛̭̫̭̳̫̪͎͙̲̗̟͈̤͉̙̰̞̓̃̇̑̅̌͝a̴̡̨͍̺̘̺̯̪͑́͛̃̏͒͆̋̿͜͜ͅm̴̢̢̡̛̩̯̱̯̝̙͍̗̺̏̉̆̚ì̸̹͖͔̤͙̘̻̠͉̙̯̇͗̈͛̌̓̚n̵̝͈͔̆̽̋̂̈̄̄͆̓̅̅̔̒͠.̵̛̬̤̮̯̻̯̖̝̳͌̀́̒̿̿̔͂̌̑͐́̓͘͘